1462 Hanefi fûkahası: "Şirket-i Vücûh: İki kişinin sermayeleri olmadığı halde, halk ve tüccarlar nezdindeki itibarlarına (kredilerine) dayanarak, veresiye mal satın almak, bu malları satıp borçlarını ödemek ve elde edilecek kârı aralarında taksim etmek üzere kurdukları bir ortaklıktır"(177) tarifini esas almıştır. İbn-i Abidin: "Buna "Şirket-i Mefalis" de denilir. Bu şirket, şeref ve itibar sahipleri tarafından kurulacağı cihetle "Şirket-i Vücûh" sermayeleri bulunmadığı cihetle de "Şirket-i Mefalis" adını almıştır."(178)

1463 Şirket-i Vücûh; belli bir nevi ticaret yapmak için kurulabileceği gibi, her çeşit ticaret yapmak üzere de kurulabilir. Birincisine: "Şirket-i Vücûhu Hassa" (Özel kredi şirketi), diğerine: "Şirket-i Vücûhu Amme" (Genel Kredi Şirketi) denilir.(179) İhtilafa meydan vermemek için şirketin kuruluş tarihinin kaydedilmesi gerekir.

1464 Vücûh (kredi) şirketi iki kısma ayrılır:

  Birincisi: Ortaklar hem vekâlet, hem kefaletli yetkili olup, aynı haklara sahip iseler mufavaza söz konusudur. Aldıkları malın, kârın ve zararın yarısına ortaktırlar. Biri diğerinden daha fazla kâr alamaz.(180)

  İkincisi: Ortaklar arasında sadece vekâlet sözk onusu olur, eşitlik aranmaz. Alınan mallarda ortaklar arasında pay farklılığı olabileceği gibi, kâr oranı da farklı olabilir. Bu durumda "inan" ortaklığı gündeme girer.(181)

geovisit();