350 Teyemmüm'ün lûgat manası mutlak manada "Kasd"dır.(210) İslâmi ıstılâhta ise; temizlenmek niyetiyle temiz yeri (toprak vs.) kasdetmektir. Bedayi ve diğer kitaplarda: "Hususi şartlar altında temizlenmek kasdı ile yeri iki hususi uzuvda kullanmaktır" diye tarif edilmiştir.(211) Esasen teyemmüm temiz yerden yüz ve ellere yapılan meshin ismidir. Kasd şarttır çünkü kasıd niyettir.

 351 Kur'an-ı Kerim'de: "Eğer su bulamazsanız said-i tayyib (toprak cinsinden temiz bir şey) ile teyemmüm ediniz"(212) hükmü beyan buyurulmuştur. Resûl-i Ekrem (sav)'in: "Suyu bulamadığı müddetçe, on yıla kadar bile varsa, yer (Said-i Tayyib) mü'minin temizleyicisidir"(213) buyurduğu bilinmektedir. Yine bir başka Hadis-i Şerif'de: "Bana beş haslet verildi ki, bunlar benden önceki peygamberlerden hiçbirine verilmemiştir. Bunlar:
  a) Ben bir aylık mesafeden düşmana korku verilmek sûretiyle mansur oldum.
  b) Yer bana (bir rivayette) ve ümmetime mescid ve temizleyici kılındı. Ümmetimden her kim namaz vakti gelirse namazını kılsın.
  c) Bana ganimetler helal kılındı. Benden önce kimseye helâl kılınmamıştı.
  d) Bana şefaat verildi. Eskiden bir peygamber hasseten kendi kavmine gönderiliyordu. Ben bütün insanlara umumi olarak gönderildim" buyurmuştur.(214)
  Bu hadisi Buhari ve Müslim ve diğer hadis imamları rivayet etmişlerdir. Hatta Suyuti onun mütevatir olduğunu söylemiştir. Sonuç olarak; teyemmüm kitap, sünnet ve icma ile sabittir.